Άρθρα

Στη δίνη μιας πρωτοφανούς οικονομικής, πολιτικής και ηθικής κρίσης, το πολιτικό οικοδόμημα της Μεταπολίτευσης συγκλονίζεται συθέμελα και ουσιαστικά  καταρρέει.

H αποτίμηση μιας σαραντάχρονης σχεδόν εποχής πρέπει να είναι ακριβοδίκαιη καθώς ο δραματικός της επίλογος, μεσούσης της  κρίσης, δεν πρέπει να συσκοτίσει ένα πρωτοφανές για τη νεότερη ελληνική ιστορία επίπεδο δημοκρατικών κατακτήσεων και ευημερίας. Ο απολογισμός μας οφείλει να συνεισφέρει στην ιστορική μας αυτογνωσία. Να αναχθεί πάνω από θριαμβικές ή ισοπεδωτικές κορώνες του συρμού, να αποδώσει ουσιαστικές πολιτικές ευθύνες σε πρακτικές, πρόσωπα και καταστάσεις  και έτσι να γίνει μέρος μιας

Πρόσφατα ο τόπος σύρθηκε σε δυο απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις μέσα σε ένα πρωτοφανές και άκρως αποκαλυπτικό περιβάλλον. Σε πλήρη αντίθεση με το 2009,  κανείς δεν είχε το δικαίωμα να πει «δεν γνώριζα». Όλοι γνωρίζαμε και τη θέση της χώρας και τις δεσμεύσεις μας και το μέγεθος της κρίσης και τον κίνδυνο ολικής κατάρρευσης.

Στην εποχή των μεγάλων και αυτοδύναμων κομματικών «αυτοκρατοριών» από την αρχή της δεκαετίας του 2000, διεκδικώντας τις ριζικές ανατροπές στο πολιτικό σύστημα, μίλησα για την Κυβερνώσα Αριστερά. Υπονοώντας  όχι μόνο την αναγκαία πλουραλιστική πολιτική έκφραση στο πλαίσιο μιας παράταξης αλλά και τις κοινωνικές αναφορές της. Τη σύγκλιση των δυνάμεων που μπορούν να

Σε λίγες ώρες ο κυρίαρχος λαός θα αποφασίσει τι Κυβέρνηση θέλει. Με την απόφασή του θα επιλέξει το δρόμο που θα πάρει η χώρα. Αν θα μείνει ευρωπαϊκή ξεπερνώντας την κρίση ή θα καταδικαστεί οριστικά στη χρεοκοπία. Η ψήφος της Κυριακής κρίνει το παρόν και το

Οι καιροί που ζούμε είναι χαλεποί. Η ιστορία θα αργήσει να απογράψει την τελική της κρίση και αξιολόγηση. Το αν θα δικαιωθούν από αυτή πρόσωπα, πολιτικές και καταστάσεις ο χρόνος θα το κρίνει. Το πολιτικό σύστημα, αυτή καθ’ αυτή η πολιτική δεν βιώνουν μια απλή κρίση. Βρίσκονται στη δίνη μιας μεγάλης ανατροπής. Όλοι ομολογούμε ότι έκλεισε εδώ και καιρό ο κύκλος της Μεταπολίτευσης. Πρέπει να αναλογιστούμε ότι έκλεισε από μόνος του. Δεν τον κλείσαμε εμείς με την πολυπόθητη υπέρβαση. Και η ιστορία διδάσκει ότι στην πολιτική κάθε τι που κλείνει από μόνο του, κλείνει με τρόπο δραματικό. Αυτό που ζει σήμερα η κοινωνία και αντανακλάται στο πολιτικό και στο κομματικό σύστημα είναι κάτι «νέο» κάτι διαφορετικό. Και είναι κρίμα που ακόμη δεν μπορέσαμε να το σκιαγραφήσουμε έστω και σε χοντρές γραμμές. Η εξέλιξη της Μεταπολίτευσης ήταν από την αρχή ως το τέλος του ιστορικού κύκλου συνυφασμένη με το ΠΑΣΟΚ και την πορεία του. Τώρα που ο κύκλος έκλεισε, τι θα γίνει με το ΠΑΣΟΚ;
Υπάρχουν τέσσερα τουλάχιστο εντελώς καινούρια στοιχεία που σημαδεύουν την αρχή της νέας εποχής και για τα οποία οι απαντήσεις μας λειψές και ανολοκλήρωτες καταντούν παραδοσιακές και ξεπερασμένες. Στο πρώτο απ’ αυτά τη δομική κρίση που βιώνει σήμερα ο χρηματοπιστωτικός και αεριτζίδικος καπιταλισμός των ασύδοτων αγορών, η απάντηση μέχρι τώρα δεν ξεπερνά τις νεοφιλελεύθερες

Σύμφωνα με τον ιστορικό ιδρυτή του Κινήματος μας, τον Ανδρέα Παπανδρέου: «Το ΠΑΣΟΚ γεννήθηκε για να υπηρετήσει το λαό και την πατρίδα του». Αυτή είναι η πεμπτουσία της διαδρομής μας, αυτό το κρατάει ζωντανό και ελπιδοφόρο και τώρα και στο μέλλον.
Η ανεξαρτησία, η λαϊκή κυριαρχία, η δημοκρατία, η κοινωνική αλλαγή διαχρονικές αξίες και στόχοι που είναι συνυφασμένη  με τη φυσιογνωμία μας είναι εξόχως επίκαιροι  και στη νέα ιστορική φάση που έχει εισέλθει η χώρα.