kskan

στη δημοσιογράφο Φώφη Γιωτάκη

Πως κρίνετε την πρωτοβουλία των «58» για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς;

Κάθε πρωτοβουλία που έχει ως στόχο την ανασυγκρότηση των δυνάμεων που βρίσκονται ανάμεσα στην Δεξιά και την κομμουνιστογενή Αριστερά είναι σε θετική κατεύθυνση και γεννά ελπίδα. Η ευρεία δημοκρατική και προοδευτική παράταξη ως εν δυνάμει πλειοψηφικό ρεύμα απουσιάζει σήμερα και αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό. Η συγκρότηση της με τη μορφή ενός τρίτου πόλου ανάμεσα στη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ επείγει, ιδίως τώρα που η χώρα μπαίνει σε μια καινούρια φάση.

στη δημοσιογράφο Αγγελική Σπανού

Πως αποτιμάτε τα πολιτικά δεδομένα όπως διαμορφώνονται μετά τις συλλήψεις των στελεχών της Χρυσής Αυγής ;

Τα γεγονότα των ημερών δείχνουν ότι η Δημοκρατία έχει τη δύναμη, τα όπλα και τους θεσμούς να αυτοπροστατευτεί. Να αμυνθεί απέναντι στους φανατικούς που επιβουλεύονται την ύπαρξη της, που κηρύσσουν το μίσος και την απαξίωση της ανθρώπινης ύπαρξης και που οργανώνουν εγκληματικά τους σκοπούς τους,. Άργησε να το κάνει. Αλλά επιτέλους ξύπνησε και το επιχειρεί.

Διατηρείτε κάποιες επιφυλάξεις για το χειρισμό της υπόθεσης;

Δυστυχώς για πολύ χρόνο το αναγκαίο μέτωπο ενάντια στο ναζισμό υπονομεύονταν από παιχνίδια πολιτικών συσχετισμών υποσταγμένα στο κλίμα της πολιτικής πόλωσης και της εμφύλιας διαμάχης. Είναι κοινός τόπος η σιωπηλή αλλά και κάποιες στιγμές διακηρυγμένη πρόθεση να αντιμετωπιστεί ο χώρος της φασιστικής δεξιάς ως δεξαμενή εκλογική της Ν.Δ. Αυτά τα παιχνίδια

στον ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗ

Οι εκθέσεις της Κομισιόν και του ΔΝΤ αναφέρονται σε νέα μέτρα. Τι θα κάνετε εσείς; Τι θα κάνουν οι συνάδελφοί σας στο ΠΑΣΟΚ ή και στη Ν.Δ.; Νέα μέτρα μπορεί να ψηφίσει η παρούσα Βουλή;

Ο κόμπος έφθασε στο χτένι. Δεν μπορεί συνεχώς οι βουλευτές να βρίσκονται υπό το κράτος του εκβιασμού. Οι εκθέσεις προαναγγέλλουν ένα αναθεωρημένο Μνημόνιο. Αν κάτω από το μανδύα του και με πρόσχημα της παράτασης ή εφαρμογής ήδη ψηφισθέντων μέτρων εμφανιστεί και νέο Μνημόνιο που ψαλιδίζει μισθούς και εισοδήματα, αυξάνει κι άλλο τους φόρους, διαλύει και τα τελευταία οχυρά προστασίας των δικαιωμάτων, δεν μπορεί να ψηφιστεί. Οχι μόνο από το ΠΑΣΟΚ, αλλά και από βουλευτές της Ν.Δ.

Συμμερίζεστε την ικανοποίηση του Μαξίμου μετά τη συνάντηση Ομπάμα – Σαμαρά στο Λευκό Οίκο;

Δεν θεωρώ ότι η αντιπαράθεση Ομπάμα – Μέρκελ, για τη συνταγή της οικονομικής πολιτικής σε περίοδο κρίσης, είναι μόνο ρητορική. Σε κάθε περίπτωση, η αντιπαράθεση αυτή Ουάσιγκτον – Βερολίνου δίνει την ευκαιρία στην ελληνική κυβέρνηση να διαπραγματευθεί σκληρά για την αναθεώρηση του Μνημονίου.

στον Βασίλη Σκουρή

150 χρόνια SPD κ. Σκανδαλίδη. Αλήθεια, τι σχέση έχει η σημερινή σοσιαλδημοκρατία και οι ηγέτες της με τη σοσιαλδημοκρατία του Βίλλυ Μπραντ και των κατακτήσεων που αυτή έφερε στην Ευρώπη;

Πως μπορείς να συγκρίνεις τον Ολάντ με τον Μιττεράν ή τον Γκάμπριελ με τον Μπράντ; Τι αντιπροσωπεύουν οι σημερινοί ευρωπαίοι σοσιλαδημοκράτες ηγέτες σε σχέση με την ιστορική παρακαταθήκη του Κράϊτσκι, του Πάλμε, του Ανδρέα Παπανδρέου; Η σύγκριση είναι μελαγχολική. Η σημερινή κληρονόμος του κοινωνικού κράτους θύμα των ευρύτερων εξελίξεων της τελευταίας εικοσαετίας και που δυστυχώς δεν κατάφερε να διαβάσει καθώς και της δραματικής κρίσης που ζούμε πολύ χρόνο τώρα έχασε τη δυναμική μιας αξιόπιστης εναλλακτικής πρότασης. Δεν έχει διαμορφώσει στρατηγική προοδευτικής εξόδου από την κρίση και γι’ αυτό φυτοζωεί.

Μήπως μια από τις βασικές αιτίες είναι ότι τα τελευταία χρόνια η σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη όταν είναι στην κυβέρνηση απλώς εφαρμόζει τις πολιτικές των Βρυξελλών και ελάχιστα διαφέρει από τους χριστιανοδημοκράτες;

Το κακό ξεκίνησε με το θρίαμβο του νεοφιλελευθερισμού και το συντηρητικό συμβιβασμό του Μάαστριχτ που καθόρισε τους όρους της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Με τον Ντελόρ και τη συνθήκη της Λισαβόνας υπήρξε η τελευταία προοδευτική αναλαμπή μέχρι την

– Η απόφαση για την Κύπρο και το «όχι» που έγινε «ναι»τι μας διδάσκει;

Πρώτο, ότι η αναζήτηση λύσης σε ρήξη με το ευρωπαϊκό κεκτημένο αποτελεί επικίνδυνο τυχοδιωκτισμό. Δεύτερο, ότι η μοναδική δυνατότητα χρηματοδότησης βρίσκεται στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, η Ρωσία απομυθοποίησε οποιαδήποτε άλλη. Και τρίτο, ότι παρ’ όλα αυτά το αδιέξοδο της κυρίαρχης οικονομικής συνταγής για την κρίση που οι γερμανοί επιβάλλουν στις ευρωπαϊκές χώρες διαρκώς διευρύνεται.

-Με την υπάρχουσα ευρωπαϊκή ηγεσία, τη Μέρκελ στο τιμόνι της Γερμανίας και τις χώρες του νότου πολυδιασπασμένες, μπορεί να υπάρξει άλλος δρόμος ;

Προφανώς όχι. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να ανανήψουν οι ηγεσίες των χωρών του νότου που πληρώνουν τα επίχειρα της κρίσης καθώς εδώ δημιουργείται «ζώνη διαρκούς ύφεσης και λιτότητας». Να απαιτήσουν άλλη συνταγή βασισμένη στην ανάπτυξη. Ένα σχέδιο Μάρσαλ χρειάζεται για την περιοχή όπως εύστοχα προτείνουν ήδη διεθνείς οργανισμοί. Και, βέβαια, καθήκον των προοδευτικών