kskan

στον δημοσιογράφο  Γιώργο Παπαχρήστο

Τι απαντάτε σε όσους σας  κατηγορούν ότι το σημερινό ΠΑΣΟΚ δεν θυμίζει τίποτε από το παρελθόν του, θα έλεγα ότι το αντιστρατεύεται κιόλας…Αν ζούσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, τι θα έλεγε;

Δεν είναι ακριβώς έτσι. Στα ίδια χνάρια με τον Ανδρέα προσπάθησε να πατήσει διαβάζοντας την  πραγματικότητα ο Κώστας Σημίτης, προβάλλοντας το εκσυγχρονιστικό αίτημα και τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό, και πετύχαμε μεγάλους στόχους. Το ίδιο, και σε ακόμη δυσκολότερες συνθήκες γιατί κληρονόμησε τις παθογένειες μιας ολόκληρης εποχής, επιχειρεί σήμερα ο Γιώργος Παπανδρέου  γυρίζοντας όλο τον κόσμο και δίνοντας προοδευτικές μάχες σε κάθε κατεύθυνση και ιδιαιτέρα στην Ευρώπη. Και σήμερα όλοι παρακαλούν να πετύχουμε, γιατί είμαστε μόνοι σ’ ένα τιτάνιο αγώνα. Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στα ονόματα των διαδόχων του Ανδρέα, βρίσκεται στο διάδοχο ΠΑΣΟΚ της νέας εποχής που «ολημερίς το χτίζαμε το βράδυ γκρεμιζόταν».

Μιλάτε για διάδοχο ΠΑΣΟΚ της νέας εποχής. Δεν είναι ευθύνη του σημερινού προέδρου του;

Πρωτίστως, αλλά με συννευθύνη όλων μας. Τουλάχιστον όσων από μας έχουμε αίσθηση της ιστορικής διαδρομής και δεν υπηρετήσαμε ευκαιριακά την υπόθεση της ελληνικής Αριστεράς. Έχω την αίσθηση ότι αυτή την εποχή κρίνεται οριστικά η προοπτική μας. Το ΠΑΣΟΚ ή θα αναγεννηθεί τώρα ή θα το ξεπεράσει η Ιστορία. Για να επιτευχθεί αυτό, πρέπει πάνω απ’ όλα να πιστέψει στην αποστολή του που

Τι πρέπει να αλλάξει στην Ευρώπη μετά την κρίση, κ. Υπουργέ;

Το μετά την κρίση είναι άδηλο, το να ξεπεράσει σήμερα η Ευρώπη την κρίση είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Θα έλεγα ότι εξ΄αρχής πρέπει να οικοδομηθεί η ευρωπαϊκή ιδέα ως στρατηγικός στόχος και οι ηγεσίες των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων να πιστέψουν σ’ αυτή. Δυστυχώς αποδεικνύονται κατώτερες των περιστάσεων και άκρως συντηρητικές. Τη στιγμή που όφειλαν να διατυπώσουν μια εναλλακτική πρόταση απέναντι στην πρωτοκαθεδρία της οικονομίας, τον άθλιο εκβιασμό των οίκων αξιολόγησης και την κυριαρχία του κερδοσκοπικού κεφαλαίου στις αγορές παίρνουν αποσπασματικά  μέτρα σχεδόν κατόπιν εορτής. Επειγόντως, έστω και τώρα, απαιτείται να αλλάξει η ρότα.

Σε ποια κατεύθυνση; Υπάρχει πρόταση;

Προτάσεις έχουν διατυπωθεί και μάλιστα επανειλημμένα και κυρίως από τον Έλληνα Πρωθυπουργό, που κινείται σ’ ένα εξόχως  αρνητικό συσχετισμό  δυνάμεων. Το ευρωομόλογο, η φορολόγηση των χρηματιστηριακών συναλλαγών, η φορολόγηση των εκπομπών διοξείδιο του άνθρακα  κλπ είναι προτάσεις  που από την αρχή έπρεπε να υλοποιηθούν. Η αλλαγή στρατηγικής ξεκινά από την προϋπόθεση ότι η πολιτική ανακτά την αυτονομία της και αποκαθιστά την κυριαρχία της πάνω στις αγορές, τους τραπεζίτες και τους

Κύριε Σκανδαλίδη, όλη η πολιτική συζήτηση εξαντλείται το τελευταίο διάστημα στο εάν η Κυβέρνηση έχει την ικανότητα να χειριστεί πλέον την τύχη της χώρας. Την έχει;

Ασφαλώς και την έχει. Όμως, και το ότι ρωτάτε έναν Υπουργό να σας το επιβεβαιώσει μ’ αυτό τον τρόπο φανερώνεται πόσο στραβά έχει εξελιχθεί η συζήτηση. Αν δεν πίστευα στην ικανότητα αυτής της παράταξης να βγάλει τη χώρα από την κρίση προσωπικά σας διαβεβαιώνω ότι δεν θα ήμουν εδώ. Και σας μιλά ένας πολιτικός που την υπουργική καρέκλα την ένιωθε πάντοτε ως θέση στράτευσης, μάχης και ευθύνης και όχι εξουσίας για την εξουσία. Σας δηλώνω, λοιπόν, με παρησία ότι είμαστε εδώ για να πετύχουμε.

Πρόσεξα ότι αναφερθήκατε στην παράταξη και όχι στην Κυβέρνηση. Για ποιο λόγο;

Επειδή η ευθύνη για τη διακυβέρνηση της χώρας βαραίνει το σύνολο της παράταξης που κυβερνά. Τους υπουργούς, τους βουλευτές, το κόμμα, τους συνδικαλιστές, τους δημάρχους μέχρι και το πιο απλό μέλος. Είμαστε συμμέτοχοι μιας μεγάλης προσπάθειας στην κρισιμότερη ίσως στιγμή της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Δεν είμαστε θεατές και αφ’ υψηλού κρίνοντες. Και στην παράταξη δυστυχώς

και στο δημοσιογράφο Βασίλη Σκουρή

Κόμμα σοσιαλιστικό με τέτοια μέτρα κ. υπουργέ, επιτρέψτε μου, αλλά δε γίνεται…

Κόμμα σοσιαλιστικό και πατριωτικό θα πρόσθετα. Και όταν το χρέος για την πατρίδα μας καλεί  δεν έχουμε επιλογή, πρυτανεύει πάντα. Περάσαμε περιόδους δύσκολες, περιόδους ακμής και παρακμής και επιβιώσαμε. Μέτρα που παίρνουμε τώρα και πολιτικές που ασκούμε αντιβαίνουν στο χαρακτήρα και την ιστορία μας. Το ακραίο καταναλωτικό πρότυπο για το οποίο δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών και η ασύδοτη αγορά απόρροια ενός πελατειακού κρατισμού στον οποίο προσθέσαμε και το δικό μας λιθαράκι αποδείχθηκαν καταστροφικά. Μέσα από την κρίση πρέπει να πιάσουμε ξανά το νήμα της ιστορίας, να οριοθετήσουμε από την αρχή το σύγχρονο κοινωνικό μας πρόσωπο. Και να αναγεννηθούμε. Το μπορούμε.

Ποιο είναι  κατά τη γνώμη σας το πρώτο ζητούμενο για την Κυβέρνηση σήμερα;

Να ανεβάσει στο τραπέζι το σύνολο της ατζέντας και να δείξει ένα δρόμο όχι απλά  δημοσιονομικής προσαρμογής αλλά πραγματικής ανασυγκρότησης της χώρας. Ένα δρόμο που θα έχει σταθερή πορεία και ορατό τέρμα. Αρκετά με τα μονομερή δημοσιονομικά μέτρα που αποκαρδιώνουν το λαό.

Τεύχος 14

1. Τι αποκομίσατε από το συμβούλιο των Υπουργών Γεωργίας της Ε.Ε.;

Το Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας αποτελεί κορυφαίο πολιτικό όργανο, που ευθύνεται για τις τελικές αποφάσεις σε όλα τα θέματα που αφορούν τη γεωργία και την αγροτική ανάπτυξη. Σε «δύσκολες» μάλιστα αποφάσεις, χρειάζεται συνέργια με άλλες μορφές του Συμβουλίου, όπως για παράδειγμα η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) και ο προϋπολογισμός της, όπου οι αποφάσεις φθάνουν μέχρι και στο επίπεδο των πρωθυπουργών.
Αυτή ακριβώς η αλληλεξάρτηση, ιδιαίτερα σε περιόδους οικονομικής κρίσης, οδηγεί μερικές φορές σε λογιστικές  και τεχνοκρατικές προσεγγίσεις, μακριά από το πνεύμα μιας γνήσιας κοινοτικής αλληλεγγύης, που χρειάζεται για αγροτικές πολιτικές που θα οδηγούσαν σε μια παραγωγική και ανταγωνιστική ευρωπαϊκή γεωργία.

στο δημοσιογράφο Γιάννη Μακρυγιάννη

Μετά από επτά μήνες με το Μνημόνιο οι περισσότεροι συμφωνούν ότι οι αρχικές προβλέψεις για έξοδο από την κρίση ήταν αισιόδοξες και πλέον διαφαίνεται η ανάγκη να ληφθούν κι άλλα επώδυνα μέτρα, αλλά και να υπάρξει νέο σχέδιο  διάσωσης από την Ευρώπη. Υπάρχει διέξοδος ή μπλέξαμε άσχημα;

Ο αγώνας μας  είναι σκληρός. Πέρα από την προσπάθεια μας να είμαστε συνεπείς στο προκαθορισμένο χρονοδιάγραμμα, βρισκόμαστε συνεχώς σε διαπραγματεύσεις με τους δανειστές μας γιατί οι συνθήκες συνεχώς μεταβάλλονται. Η ανάγκη καθημερινής προσαρμογής αλλά και η δημιουργία ενός νέου σχεδίου διάσωσης της Ευρώπης είναι κομμάτι των εξελίξεων που οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε. Υπάρχει, διέξοδος γι’ αυτό είμαστε εδώ: Να βάλουμε κόκκινες γραμμές για το κοινωνικό κράτος  και τη δίκαιη